Το έργο του Απόστολου Εξάρχου, "Η δυστυχισμένη", εκτός από συγκλονιστικό, είναι για πολλούς λόγους ένα σημαντικό έργο. Τους λόγους αυτούς αξίζει να τους ανακαλύψει μόνος του ο αναγνώστης και κοντά σε αυτούς να προσθέσει κι εκείνους του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που πριν πολλές δεκαετίες εκτίμησε αυτό που εμείς σήμερα, με δυσκολία μάλλον, υποπτευόμαστε. «Είμαι κατενθουσιασμένος, έγραφε τότε ο Ξενόπουλος. Να ένας συγγραφεύς άξιος του ονόματος! Σήμερα λίγοι γράφουν σαν αυτόν. Η γλώσσα του είναι γλυκιά κι αρμονική, πράγμα δύσκολο για τόσο αγνή ρωμαίικη πεζογραφία· [...]. Η ηπειρώτικη γλώσσα είναι σήμερα η πιο πανελλήνιος και επομένως η πιο φιλολογική. [...]. Τι τα θέλετε! Ο απόστολος που θα μας δώσει τέλειον πρότυπον ρωμαϊκής πεζογραφίας, θα είναι Ηπειρώτης...». Για τον Απόστολο Εξάρχου, μέχρι πρότινος, δεν γνωρίζαμε τίποτε περισσότερο από το έξοχο διήγημά του "Η δυστυχισμένη". Η εκφραστική του οικονομία και οι γλωσσικές επιλογές του φανερώνουν, εκτός από συγγραφική ωριμότητα, δεξιότητες που οπωσδήποτε δεν απαντώνται ούτε σε πρωτοεμφανιζόμενους ούτε σε περαστικούς από τον χώρο της (καλής) λογοτεχνίας.