Η αρχιτεκτονική των Επτανήσων, μιας τόσο σημαντικής, από κάθε άποψη ελληνικής περιοχής, παραμένει ουσιαστικά άγνωστη ακόμη και σήμερα, όχι μόνο στο ευρύτερο κοινό αλλά και στους ειδικούς επιστήμονες, αντίθετα προς ό,τι συμβαίνει με τις παραδοσιακές αρχιτεκτονικές μορφές άλλων περιοχών της χώρας, η μελέτη των οποίων έχει ήδη αρκετά προχωρήσει. Ακόμη χειρότερα, η αρχιτεκτονική των Επτανήσων, παρεξηγημένη πολλές φορές από τον γενικό χαρακτηρισμό της ως "δυτικής επιδράσεως", κινδυνεύει να αγνοηθεί μόνο γι' αυτόν το λόγο, πράγμα άδικο και καθόλου αντικειμενικό αφού είναι γνωστό πως οι δυτικές επιδράσεις δεν σταματούν, βέβαια, στο Ιόνιο. [...]

Η "Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου" που, ύστερα από ένα αρκετά μακρό χρονικό διάστημα συλλογής στοιχείων, παρουσιάζεται σήμερα, προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνσι σκοπεύει, της μελέτης δηλαδή της Επτανησιακής αρχιτεκτονικής παραδόσεως σ' ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα της. [...]

Προς τους καθηγητάς της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου επιθυμώ να εκφράσω θερμές ευχαριστίες για το ενδιαφέρον τους για τη μελέτη αυτή και την έγκρισή της ως διδακτορικής διατριβής. Θα ήθελα δε, εντελώς ιδιαίτερα και θερμά, να μπορούσα να ευχαριστήσω τον καθηγητή Π. Α. Μιχελή, στην προτροπή του οποίου, το συνεχές έντονο ενδιαφέρον και τις συμβουλές, η μελέτη αυτή και ο γράφων πολλά οφείλουν. [...]

Αθήναι, Ιανουάριος 1970
Διονύσης Α. Ζήβας

(από τον πρόλογο στην α' έκδοση του βιβλίου)