Στο βιβλίο αυτό γίνεται λόγος τόσο για την Αρχαία Ελληνική Λυρική ποίηση όσο και για τη μουσική παράδοση των Αρχαίων προγόνων μας, οι οποίοι φώτισαν το νου και το πνεύμα τους με το ίδιο Απολλώνιο φως που φώτισε και τους Απεραθίτες, πλάτυναν τους ορίζοντες της ψυχής τους στα ίδια ουρανοπέλαγα μ' εκείνους, οι ίδιες χαρμολύπες ανέβασαν το τραγούδι και το μέλος στα χείλη τους.

Γι' αυτό και το φάσμα της θεματογραφίας της λαϊκής Μούσας της Απειράνθου προσιδιάζει στο αντίστοιχο της αρχαίας Ελληνικής Λυρικής ποιήσεως.

Ακούγοντας κανείς τους αρχαίους να ομιλούν για τις χαρές και τις ανησυχίες τους, είναι σαν ν' ακούει τους Απεραθίτες να τραγουδούν τα τραγούδια τους. Δείγματα ταύτισης του Απεραθίτικου λυρικού λόγου με εκείνον των αρχαίων προγόνων μας, παρατίθενται αρκετά στο Πρώτο και στο Δεύτερο Μέρος του παρόντος βιβλίου.

Το βιβλίο περιέχει:
Ι. Τραγούδια που αναφέρονται σε όλο το φάσμα της αγάπης, στο γάμο, στις πατινάδες, στον αυτοσχεδιασμό, στους σκοπούς του χωριού, στα παραδοσιακά όργανα και στο χορό.
ΙΙ. Τραγούδια που αναφέρονται στη θεοσέβεια των παλαιών ανθρώπων του χωριού: στους αγίους, στα ξωκκλήσια, στο θυμιάτισμα, στ' αναμμένο καντήλι, στο εικονοστάσι.
III. Τραγούδια που ηθογραφούν τη λαλά, τον πάππο, τον πολυφαμελίτη πατέρα, την Απεραθίτισσα μάνα, την Απεραθιτοπούλα κόρη, το παιδί.
IV. Τραγούδια που αναφέρονται στις ενασχολήσεις των γυναικών του χωριού: πλύση στον ποταμό, ζύμωμα, φούρνισμα, ύφανση στην κρεβαταριά, στο θερισμό...
V. Στους χρόνους του ζευγά: το κιούδος των φυτών, το κέντρισμα (μπόλιασμα) των δέντρων, όργωμα, θερισμός, αλώνισμα, λίχνισμα, ντριμόνισμα, άλεσμα, λιομάζωμα, φάμπρικα, τριατόροι, τρύγος, χατζανέματα, σόδειασμα...
VI. Τραγούδια που αναφέρονται στη βοσκοσύνη, στους κουδουνοτεχνίτες, στη γιορτή τση Πληθερής, στη μάντρα, στο μητάτο.
VII. Τραγούδια των κληρωτών.
VIII. Των σμυριγλάδων.
IΧ. Της ξενητειάς.
Χ. Του νόστου.
XI. Της φευγάτης ζωής της παλιάς Απειράνθου.
XII. Απεραθίτικα μοιρολόγια.
XIII. Τραγούδια που αναφέρονται στα κατοικίδια του χωριού, στα πουλιά, στα μελίσσια.
XIV. Τραγούδια που υμνούν τη φύση της Απειράνθου: ανατολή, λιόγερμα, Άνοιξη, δέντρα, θάμνους, ρυάκουδοι, θάλασσα.
XV. Στο Δεύτερο μέρος του βιβλίου: ομοιότητες και παραλληλισμοί της ποιητικής και μουσικής έκφρασης των αρχαίων Ελλήνων με εκείνης της Απειράνθου.