Το δεύτερο φωτογραφικό μου λεύκωμα "Η Ανατολία" αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας, που την ονόμασαν έτσι οι Έλληνες για να προσδιορίσουν την χώρα ανατολικά του Αιγαίου Πελάγους και ειδικά την χερσόνησο μεταξύ Εύξεινου Πόντου και Μεσογείου. Η Ανατολία με τους φημισμένους δρόμους εμπορίου που οδηγούν στην ασιατική ανατολή, πανάρχαιο σταυροδρόμι πολιτισμών και θρησκειών, ήταν για αιώνες η πατρίδα διαφορετικών λαών, που έζησαν εκεί μέρες ευμάρειας και προόδου, αλλά και πολέμων και καταστροφών.

Οι πρώτοι Έλληνες έφθασαν στην περιοχή τον 12ο αιώνα π.Χ. ιδρύοντας τις ξακουστές παράλιες αποικίες τους. Τον 6ο αιώνα π.Χ. η χερσόνησος πέρασε στην Περσική κυριαρχία. Μετά την επανάσταση των Ιώνων, τους Περσικούς πολέμους και την επικράτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ελληνιστική Ανατολία κατακτήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. από τους Ρωμαίους. Ακολούθησε ο εκχριστιανισμός των μικρασιατικών λαών και η μακραίωνη Βυζαντινή περίοδος. Τον 11ο αιώνα εισέβαλαν από την ανατολή οι Σελτσούκοι, προπομποί των Οθωμανών και της αυτοκρατορίας τους. Τέλος από τον 20ό αιώνα, η πολυεθνική και πολυπολιτισμική χερσόνησος αποτελεί τον κορμό της σύγχρονης Τουρκίας.

Στην Ανατολία λοιπόν, αυτήν την χώρα της ιστορίας και των εκπλήξεων, με τη δημιουργική παρουσία του ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα, ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η τελευταία μου φωτογραφική εργασία. Ταξιδεύοντας σε πόλεις και χωριά δυο και τρεις φορές, επιχείρησα να αναπαραστήσω φωτογραφικά, όσο αυτό ήταν δυνατόν, τις μοναδικές και αναπάντεχες εικόνες που συνάντησα, προσπαθώντας ιδιαίτερα να αποφύγω σύγχρονα θέματα που δεν θα είχαν και τόσο ενδιαφέρον. Έτσι πολλές από τις φωτογραφίες μου αναφέρονται σε μνήμες παλιών καιρών, στο πλούσιο ελληνικό παρελθόν και κυρίως το αρχιτεκτονικό. Διαδρομές, περιπλανήσεις, αναζητήσεις από το Αϊβαλί και τη Σμύρνη ως το Κάρς και το Αραράτ και από την Τραπεζούντα και τη Σινασσό μέχρι την Ούρφα και το Μάρντιν. Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό αντιθέσεων και νοσταλγίας. Τοπία, γειτονιές, σοκάκια, σπίτια, παιδιά, συμπληρώνουν ένα πανόραμα, το οποίο ελπίζω να σας αρέσει, αλλά και να σας θυμίσει εποχές που χάθηκαν για πάντα...

Τελειώνοντας, θα επαναλάβω μια παράγραφο από την εισαγωγή στο πρώτο μου φωτογραφικό άλμπουμ "Η Πόλη": "Δεν ξεχνώ ποτέ την πρώτη μου φωτογραφία με την παλιά φωτογραφική μηχανή του παππού, θα πρέπει να ήμουν περίπου δεκαπέντε χρόνων, με πολύ ενθουσιασμό και περιέργεια. Αυτός ο ενθουσιασμός και η περιέργεια δεν μ' έχουν εγκαταλείψει ποτέ μέχρι σήμερα. Χαρά μου αν κάποιες φωτογραφίες αυτού του λευκώματος μεταδώσουν και σε σας αυτά τα συναισθήματα."

(από τον πρόλογο του Χρήστου Ιωσηφίδη)