Στον κόσμος μας δυστυχώς πλεονάζουν ο κόρος και η ύβρις. Δικαιώνεται ο Πυθαγόρας που έλεγε: "εισιέναι εις τα πόλεις πρώτον τρυφήν, έπειτα κόρον, είτα ύβριν, μετά δε ταύτα όλεθρον". Η ακολουθία δηλαδή είναι πολυτέλεια, κορεσμός, αλαζονεία, καταστροφή.
Ο κόρος και η ύβρις αφορούν κατ' εξοχήν τον πρόστυχο πόλεμο της Δύσεως κατά της Σερβίας και φυσικά όποιο άλλο ά-ηθες συμβάν αφήνει ασυγκίνητες τις κοινωνίες και αδιάφορες τις ηγετικές "ελίτ".
Αλλά απέναντι στην ύβρη η πλουσιότατη μυθολογία μας ύψωνε πάντοτε τη Νέμεση. Αυτή προσωποποιούσε την ιδέα της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την διασαλευθείσα ηθική τάξη, τιμωρώντας παραδειγματικά την αλαζονεία και την υπεροψία των ανθρώπων.