Η "Αισθητική του χιούμορ" του Λουίτζι Πιραντέλλο διαφέρει πολύ από το μέχρι σήμερα γνωστό -τουλάχιστον στη χώρα μας- έργο του. Δεν πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο, ένα μυθιστόρημα ή μια νουβέλα, αλλά για ένα δοκίμιο περί αισθητικής όπου εκθέτονται όλες οι φιλοσοφικές του απόψεις. Στο έργο αυτό που γράφτηκε σε μια περίοδο δημιουργικής παύσης -από τον Αύγουστο του 1907 έως τα μέσα του 1908-, ως προς τις υπόλοιπες καλλιτεχνικές και μη δραστηριότητές του θα συναντήσουμε το θεατράνθρωπο-στοχαστή που καταγράφει τις ιδέες του για τη σύγχρονη και παλαιότερη τέχνη, καθώς και για την ύλη από την οποία είναι φτιαγμένη. Επίσης παρουσιάζεται η κριτική του ανάλυση σχετικά με το ποιοι "νόμοι" θα έπρεπε να ισχύουν για την καλλιτεχνική δημιουργία στις μέρες μας.