Ένας δάσκαλος ισπανικών φτιάχνει το πορτραίτο μιας γυναίκας που ζει στην ίδια πολυκατοικία μ' αυτόν (και την βλέπει αραιά και πού στην είσοδο του κτιρίου ή στο ασανσέρ). Η ηρωίδα του- μια σύγχρονη Δουλτσινέα που, αντί να περιφρονεί τον Δον Κιχώτη, τον κάνει ίνδαλμά της- προσπαθεί να ζήσει ιπποτικά. Καθώς μπλέκονται στην ιστορία άνδρες και κυρίως γυναίκες που κινούν τα νήματα των βιωματικών καταστάσεων, η προσωπογραφία μετατρέπεται σε μια τοπιογραφία προσώπων που είναι συνεχώς αντιμέτωπα με την σκοτεινή ύλη των πόθων τους. Η ιπποτική ζωή, στην ουσία, είναι μια λυσσαλέα προσπάθεια εξόδου από διαχωρισμούς- παγίδες και εμπλοκές που εμποδίζουν γυναίκες και άνδρες να ζήσουν σαν άνθρωποι.