[...] Ο τόμος περιέχει έξι εισηγήσεις-μελετήματα, που υπογράφονται από τέσσερις ελληνόφωνους και δύο γαλλόφωνους ερευνητές. Εύκολα διακρίνεται ο συνεκτικός τους ιστός εν είδει σταυρολέξου: περιφερειακές και κεντρικές γλώσσες· πολυγλωσσία και ετερογλωσσία· γλωσσική ομοιογένεια-γλωσσική ποικιλομορφία. Σ' αυτό το σταυρόλεξο εντάσσεται και κρίνεται η εκ των πραγμάτων ασφυκτική θέση της νέας ελληνικής: είτε ως απομονωμένη έπαρση ("Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική") είτε ως διδακτική ακτινοβολία (Εξετάσεις για την πιστοποίηση της ελληνομάθειας).
Σε τούτο το κρίσιμο ασφαλώς κεφάλαιο διαφαίνεται καθαρά η θέση (επιστημονική και ιδεολογική) του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, την οποία καλείται ο αναγνώστης να διαγνώσει και να εκτιμήσει δεόντως: κριτική και διακριτική νηφαλιότητα. Ενόψει μάλιστα ενός γλωσσικού -και όχι μόνο- ανταγωνισμού, ο οποίος, παρά τα λεγόμενα και τα εξαγγελόμενα, μέρα με τη μέρα μάλλον αγριεύει. Το ζητούμενο, επομένως, στην προκειμένη περίπτωση είναι να μην ολισθήσουν η χώρα μας και η γλώσσα μας στον αυτάρεσκο φανατισμό.

(από τον πρόλογο του Δ. Ν. Μαρωνίτη)