Τα τελευταία χρόνια, η ελληνική παραδοσιακή μουσική έχει γίνει η κινητήρια δύναμη του συνθετικού μου έργου. Επανεφευρίσκω, ανασυντάσσω και ανασυνθέτω παραδοσιακά μουσικά θέματα, διατηρώντας την ενέργεια και τη λεπτότητά τους, την αυθεντικότητα του αρχέγονου μοντέλου τους, τον παλμό και την ψυχή τους, ακολουθώντας τα χνάρια των "ανωνύμων" που έφτιαχναν τα δημοτικά τραγούδια. Των κάθε λογής "ανωνύμων" και χωρίς σύνορα συνθετών, έξω από κάθε φυλετικό αυτοθαυμασμό. Καθώς το υλικό αυτό στροβιλίζεται στα χέρια μου, παίρνει αναγκαστικά κάτι από την προσωπικότητά μου (τη δόση την καθορίζει το ίδιο το υλικό και η διάθεση που διαμορφώνεται από τις αμέτρητες "ακροάσεις" της μουσικής μου, καθώς ο ήχος σχηματοποιείται βήμα βήμα στο χαρτί). Αυτές οι μεγάλες ή μικρές δόσεις προσωπικής έκφρασης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο επιστροφής στα κεκτημένα.
Το Forget Me για σόλο φλάουτο (2009) ανήκει στον κύκλο έργων με τον γενικό τίτλο Typewriter Tune, ο οποίος επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει μουσικά γράμματα που στέλνονται σε διαφορετικούς παραλήπτες. Το κάθε έργο δίνει κάτι από τον κόσμο του στο επόμενο και έτσι υπάρχει μια συνέχεια, που η αρχή της χάνεται μέσα στους αιώνες, το παρόν της δεν είναι στατικό και το μέλλον της προσβλέπει στην υπεροχή της εξέλιξης. Στο Forget Me για σόλο φλάουτο, ο παραλήπτης είναι ο "ανώνυμος" δημιουργός, ενώ το μουσικό υλικό αντλείται από δύο παραδοσιακούς χορούς: έναν καρσιλαμά από τη Θράκη (αντικρυστός χορός σε μέτρο 9/8 = 2+2+2+3) και μία σέρρα από τον Πόντο (πυρρίχιος χορός σε μέτρο 7/16).

Γ. Κουμεντάκης


Composer's note
During the last few years, Greek traditional music has been the moving force of my compositions. I re-invent, re-structure and re-compose traditional music themes, preserving their energy and subtlety, the authenticity of their primordial model, their vibration and soul, following the paths of the "anonymous" folk composers; the "anonymous" composers of every kind and without borders, outside any racial self-admiration. As this material swirls in my hands, it inevitably gains something from my personality (the dose being determined by the material itself as well as the innumerable "hearings" of my music, as the sound is being shaped step by step on paper). These large or small doses of personal expression leave no room for returning to familiar ground.
The work Forget Me for solo flute (2009) forms part of the cycle of works under the general title Typewriter Tune, which attempts to decipher musical letters sent to various recipients. Each work offers the next something from its own world and thus a succession is created with a beginning lost in time, a present that is not static and a future looking into the superiority of evolution. In Forget Me for solo flute, the recipient is the "anonymous" creator, whereas the music material is derived from two traditional dances: a Karsilamas from Thrace (a 9/8, face to face dance counted as 2+2+2+3) and a Serra, a Pyrrhic dance from Pontos (a war dance from the Black Sea region in 7/16).

G. Koumendakis