Ή Ήβη, με ταλέντο στον έντεχνο λόγο, και η Ζωή, με ταλέντο στη φωνή, είναι αχώριστες, αλλά εντελώς διαφορετικές. Εν μέσω οικονομικής κρίσης συγκρούονται και απομακρύνονται η μία από την άλλη.
[Όταν ερωτεύοται, τις κυριεύει φόβος. Όμως "ο έρωτας δεν είναι έρωτας, αν δεν συνοδεύεται από φόβο" κι "ο ίμερος δεν γνωρίζει ευγένειες, πολιτισμό, διαγωγή κοσμιοτάτη".

Η Ήβη βρίσκει παρηγοριά στη γραφή, αλλά ακόμα δεν έχει καταπιαστεί με "τα δύσκολα του γραψίματος, δηλαδή το σβήσιμο και την οικονομία των λέξεων", ενώ η Ζωή μαθαίνει πως "η ζωή είναι αυτό που κόβει στην μέση έναν προγραμματισμό'.]

Ένα βιβλίο για τις επιθυμίες και τη διάψευσή τους, την ατολμία που καταπίνει τα χαρίσματα, τα μικρά μυστικά και τα μεγάλα ψέματα που μας απομακρύνουν από τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους και τον Άλλο ως εικόνα του παραμορφωμένου από την οικονομική δίνη εαυτού.

Για "κάθε ιστορία είναι ένα αφηγηματικό παλίμψηστο" και "η πλοκή κάποτε δημιουργεί τον αφηγητή της".