Γιάντες: ουδέτερο, άκλιτο. Παιχνίδι μνήμης στο οποίο χάνει ο παίκτης που παίρνει στα χέρια του ένα αντικείμενο από συμπαίκτη του, χωρίς να πει τη φράση: "το ξέρω" ή "το θυμάμαι".

[...] Τις κοιτάζω, όταν κοιμούνται. Φοβάμαι καμιά φορά μην τις ματιάσω. Φοβάμαι μην πέσει βαριά η σκιά μου πάνω στα όνειρά τους και τρομάξουν. Φοβάμαι μην αλλοιωθούν από τα ωχρά χρώματα της δικής μου ζωής. Φοβάμαι μην ζήσουν επαναλήψεις τραγικές... Φοβάμαι. Μόνο φοβάμαι. Κυρίως τα βράδια. Μόνη μου, με ένα ποτήρι φτηνή ρετσίνα, από τη δίπλα κάβα. Παρηγοριά. Τα έχασα όλα που λες. Σε δύο ζαριές. Η ρουφιάνα η ζωή μου το φύλαγε. Ξεπλήρωσα ακριβά εκείνη την κοπάνα, εκείνη τη Σεράνο που ποτέ δεν γεύτηκα και ποτέ δεν ξαναεπιθύμησα να φάω. Γι’ αυτό σου λέω... κάποιος μας παίζει. Δεν μου έμεινε τίποτα. Μοναδική κληρονομιά αυτά τα τρία πλάσματα. Αυτές οι τρεις Ελένες. Που ευχή και κατάρα δίνω να μην μου μοιάσουν σε τίποτα. [...]