Μια δημόσια συζήτηση για την πίστη προκαλεί αμηχανία: είτε γιατί η πίστη θεωρείται σήμερα απαραβίαστα προσωπική υπόθεση, για την οποία είναι ανοίκειο να μιλάει κανείς δημόσια, είτε γιατί, αντίθετα από άλλες χριστιανικές ιδέες (όπως η αγάπη, η ελπίδα, η συγχώρηση), η πίστη δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα, ηθική ή πολιτική, αλλά διεκδικεί και κρατάει τον θεολογικό χαρακτήρα της. Η σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα ωστόσο, όπου η πίστη έχει καταστεί εκ νέου προσωπική επιλογή και απόφαση, και όχι αυτονόητο κοινωνικό δεδομένο, προσφέρεται κατεξοχήν για να αναρωτηθούμε τι ακριβώς είναι η πίστη και σε τι διακρίνεται από κάθε άλλη πεποίθηση. Όπως και σε όλα τα προηγούμενα συνέδρια του Άρτου Ζωής, η προσέγγισή μας δεν είναι ακαδημαϊκή. Δεν αντιμετωπίζουμε την πίστη ως ένα ζήτημα ιστορικού ενδιαφέροντος, αλλά ως ανοιχτό ακόμη ερώτημα, που μπορεί πάντως να αποτελεί αντικείμενο της σκέψης (και όχι απλώς μια υπόθεση του βιώματος): Ποια είναι η σχέση πίστης και Λόγου, πίστης και βούλησης, πίστης και συναισθήματος; Ποιο είναι το μερίδιο του ανθρώπου στο εγχείρημα της πίστης και ποιο του Θεού; Ποια είναι η σχέση της πίστης με τις άλλες χριστιανικές αρετές και πρωτίστως με την αγάπη; Υπάρχει μια ηθική και πολιτική της πίστης;