Μετάφρασα το βιβλίο αυτό επειδή καταγίνεται με τον κόσμο. Κόσμο λέγοντας εννοώ ολόκληρο το φυσικό σύμπαν. Και σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο κόσμος ή η οικουμένη, όπως λέγανε άλλοτε το γνωστό κόσμο, ή ο πλανήτης (και οι άλλοι πλανήτες) συγκεντρώνει ολόκληρη την προσοχή του ανθρώπου, αφήνοντας περιθώρια μετρημένα για αναζητήσεις με διαφορετική κατεύθυνση - δηλαδή αναζητήσεις με κατεύθυνση, όχι προς τον κόσμο ή προς τα έξω, αλλά προς τον άνθρωπο ή προς τα μέσα. Στις περιοχές όπου ζούμε τέτοια κατεύθυνση προς τα μέσα έδωσε στον άνθρωπο ο Χριστιανισμός και, πριν από το Χριστιανισμό, η Αρχαία Ελλάδα με το στόμα του Θουκυδίδη που βεβαίωνε πως δε θα σταματήσουν ποτέ τα ανθρώπινα δεινά, πολλά και χαλεπά γινόμενα μεν και αιεί εσόμενα, όσο θα δοκιμάζομε να αλλάξουμε τον κόσμο -Μαρξ- αφήνοντας απείραχτο τον άνθρωπο (έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η). Σε άλλες περιοχές την ίδια κατεύθυνση ή αναζήτηση προς τα μέσα έδωσαν οι άλλες σεβάσμιες πνευματικές παραδόσεις όσες αφήσανε αχνάρια ή εξακολουθούν να υπάρχουν στις μέρες μας -να αριθμούν δηλαδή πιστούς- και στις πέντε ηπείρους. Τα πραχτικά αποτελέσματα από τις διδασκαλίες αυτές, μέσα σε τόσους αιώνες, τελικά στάθηκαν πενιχρά και, μπροστά στα τόσα μαθήματα, θα μπορούσε κανένας δίκαια να αναρωτηθεί με τον ποιητή: "Οι άνθρωποι δεν ακούνε;". Θα μπορούσε ακόμα κανένας να αναρωτηθεί και ποια θα ήταν ενδεχόμενα η κατάσταση του κόσμου δίχως τις διδασκαλίες αυτές. [...]

(από τον πρόλογο του Ζήσιμου Λορεντζάτου)