ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ

Πυρπολημένα κάστρα νεράιδες ξακουστές
αγγίζουν χορδές αιώνιας ζωής.
Μαγικά ραβδάκια αιωρούνται
στον αγέρα, κι αραχνοΰφαντες εσάρπες
κυματίζουν και βάφουν με χρώματα
τις πτυχές καλοκαιρινού απογεύματος.

Κόρη ροδαλή βηματίζει απαλά
και στο ξάστερο γίνεται πυργοδέσποινα
της σελήνης Άδολη, περιφέρεται
αποζητώντας τον έρωτα της καρδιάς·
σεμνή παρουσία, γίνεται ήχος και φως
στην απογείωση του νέου που την εγκαλεί.

Σύζευξη σώματος και ψυχής
τραγούδι θαλασσινό, προαναγγέλει
μύρια όσα μυστικά, χίλιες δυο αγκαλιές.
Ύμνος στη ζωή, στερεός μύθος
προσώπων αγαθών στο φεγγοβόλημα των άστρων.