Οι "Δύο κόσμοι" αποτελούν το δεύτερο μέρος της τριλογίας, η οποία έχει τον τίτλο: Φοίβη. Το κάθε ένα εξ αυτών μπορεί να αντιμετωπισθεί σχετικά ως αυτόνομο, όπως περίπου αυτόνομες, κατά την ίδια έννοια, είναι και οι οκτώ σκηνές, από τις οποίες απαρτίζεται το έργο. Ο αναγνώστης δύναται, μη ακολουθώντας τη ροή που προτείνεται, να το διαβάζει με όποια σειρά σκηνών επιθυμεί, χωρίς να χάσει το σοβαρότερο τμήμα του νοήματος.
Τεχνικά όμως δεν συμβαίνει έτσι. Η πρώτη σκηνή, λόγου χάριν, λειτουργεί ως συμπλήρωμα της τελευταίας. Η δεύτερη σχετίζεται με τον έναν εκ των τριών πρωταγωνιστών: τον Επίλαο. Η τέταρτη αφορά στον άλλο: τον θεοκλή, ενώ η έβδομη την Φοίβη. Κάθε μια λειτουργεί ως αντίστιξη στην άλλη.
Σε κάθε περίπτωση, βεβαίως, αποκτά κανείς πλήρη εικόνα της όλης ιστορίας, όταν έχει ανά χείρας ολόκληρη την τριλογία. (από τον πρόλογο του βιβλίου)