Σε τι μπορεί να συνίσταται μια κοινωνία «φιλική προς το χρήστη», όπως την επαγγέλλονται τα κείμενα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα που θέτει η παρούσα μελέτη.
Η απάντηση προϋποθέτει ένα διπλό, επιστημολογικό και κοινωνιολογικό, πλαίσιο. Το πρώτο ορίζει τι είναι, ή τι θα μπορούσε να είναι, ο νέος "τρίτος κόσμος", εκείνος της "πραγματικής δυνητικότητας". Το δεύτερο αναφέρεται στην υπόθεση ότι οι νέες τεχνολογίες συγκροτούν ένα "γενικευμένο μέσο", βάσει του οποίου μεταβάλλεται ριζικά η καθημερινότητα μας. Η μεταβολή αυτή συνδέεται με την εμφάνιση νέων μορφών υποκειμενικότητας αλλά και γνώσης, ενώ έχει κρίσιμες συνέπειες για τις πολιτισμικές σχέσεις που χαρακτηρίζουν τη νέα παγκοσμιοποιημένη παραγματικότητα.