Τα "Φεγγάρια Ηδονής" είναι μια πρόσκληση στην αλήθεια των παθών μας, η οποία δεν μεταμφιέζεται σχεδόν ποτέ. "Τι θα πει ευτυχία/όταν ανάμεσα μας/περπατούν/τα αμαρτήματά μας". Η ηδονή που μπορεί να γίνει η οδύνη; Ή μήπως μια πόρτα που θα οδηγήσει παντού από ένα Απόκρημνο εδώλιο, σ' ένα Κοντσέρτο αντάμωσης ή σε μια Επιβεβαίωση τοποθεσίας για να καταλήξει σε μια εσωτερική Ανάσταση σ' ένα φως, που πιστεύω είναι απείρως ισχυρότερο από την πλεονεκτούσα Μαύρη Ύλη.