Σημείωμα του συνθέτη

Έγραψα το έργο The Soldier’s Blues από το καλοκαίρι του 2006 μέχρι τις αρχές του 2007 κατόπιν ανάθεσης από τη Mid-Atlantic Symphony Orchestra. Καθώς το έργο προοριζόταν εξαρχής ως συνοδοιπορικό του έργου του Stravinsky L’histoire du soldat (Η ιστορία του στρατιώτη) και καθώς η
ενορχήστρωση είναι πραγματικά ταυτόσημη, αποφάσισα να αποτίσω φόρο τιμής στο αριστούργημα του Stravinsky με μικρές αναφορές από τις οποίες αντλείται μεγάλο μέρος του θεματικού υλικού.

Ο στρατιώτης του τίτλου δεν είναι φυσικά ένας στρατιώτης με σάρκα και οστά, αλλά μια στενογραφική αναφορά στο έργο του Stravinsky, ενώ με τον όρο "blues" εννοώ την περιστασιακή χρήση των blues κλιμάκων και συνηχήσεων. Δεν ξεκίνησα με στόχο να γράψω ένα πραγματικό κομμάτι blues, αλλά περισσότερο να εξερευνήσω τους απόηχους του είδους. Επίσης, για πρώτη φορά στη μουσική μου χρησιμοποίησα drum set για να διαποτίσω το έργο με την αίσθηση κάποιων τύπων αμερικανικής δημοφιλούς μουσικής.

Στα μέρη Ι και ΙΙΙ χρησιμοποιούνται όλα τα όργανα, ενώ το ΙΙ είναι ουσιαστικά μία cadenza για σόλο βιολί στην οποία είναι πιο έντονη η blues διάσταση.

Φάνος Δυμιώτης


Composer’s Note

I wrote The Soldier’s Blues between the summer of 2006 and the beginning of 2007 as a result of a commission from the Mid-Atlantic Symphony Orchestra. Since the piece was intended from the very outset as
a companion to Stravinsky’s L’histoire du soldat (The Soldier’s Tale) and as the instrumentation is virtually identical, I decided to pay explicit homage to Stravinsky’s masterwork through small quotations from which a lot of the thematic material for my work germinates.

The soldier of the title is of course not a flesh-and-blood soldier, but a shorthand reference to the Stravinsky piece, while by "blues" I mean the occasional use of the blues scales and harmonies. I did not set myself the task of writing a true blues piece but rather to explore the resonances of the genre. Also, for the first time in my music I have used a drum set to imbue the piece with the feel of some types of American popular music.
Movements I and III use the full complement of instruments, while II is essentially a cadenza for solo violin where the bluesy dimension is most sharply present.

Phanow Dymiotis