Πρόκειται για την ιστορία ενός παντοδύναμου βασιλιά ο οποίος, νομίζοντας πως μπορεί να ορίζει τα πάντα μέσα από την εξουσία του, νευριάζει όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως το περίμενε. Νευριάζει όταν οι υπηρέτες του αργούν να εκτελέσουν κάποια διαταγή του. Νευριάζει όταν οι υπήκοοί του του τρώνε τον χρόνο. Νευριάζει όταν οι βοηθοί τους κάνουν λάθη. Νευριάζει όταν του συμβαίνει κάποιο ατύχημα. Νευριάζει γιατί έχει μάθει να νευριάζει. Νευριάζει γιατί τον πιάνουνε τα νεύρα του αν δεν νευριάσει. Με λίγα λόγια, ήτανε τσατίλας, έπαιρνε εύκολα ανάποδες, αρπαζότανε με το παραμικρό, φούντωνε αμέσως, του ανάβανε τα λαμπάκια στο πιτς φυτίλι! Και τότε, καλό θα ήτανε να μην βρισκόσουνα μπροστά του! Όμως βρέθηκε μπροστά του ο πιστός του υπηρέτης σε μια κυνηγετική εξόρμηση. Ο βασιλιάς, θυμώνοντας με έναν τραυματισμό που του προκάλεσε κατά λάθος ο υπηρέτης του, τον πέταξε σε ένα πηγάδι και συνέχισε μονάχος τον δρόμο του. Ο υπηρέτης, στον πάτο του πηγαδιού καταριέται τη μοίρα του κι ο βασιλιάς αιχμαλωτίζεται από μια φυλή του δάσους και κινδυνεύει να θυσιαστεί στον βωμό του χωριού. Στο τέλος της ιστορίας, ο βασιλιάς ελευθερώνει τον υπηρέτη από το πηγάδι όπου τον έχει πετάξει και αντιλαμβάνονται και οι δυο τους πως χρωστούν τη ζωή τους στην «κακοτυχία» που έτυχε στον καθένα τους: ο υπηρέτης στον εγκλεισμό του στο πηγάδι κι ο βασιλιάς στον ακούσιο τραυματισμό του από τον υπηρέτη.