Ο Σμαράγδινος Πίνακας αποτελεί ένα από τα βασικά κείμενα της ισλαμικής και της Δυτικής Αλχημείας, εμφανίστηκε δε για πρώτη φορά στα ακόλουθα έργα: Kitab Sirr al-Khaliqa wa Sanat al-Tabia (περ. 650 μ.Χ.), Kitab Sirr al-Asar (περ. 800 μ.Χ.), Kitab Ustuqus al-Us al-Thani (XII αιώνας), και στο Secretum Secretorum (περ. 1140 μ.Χ.).
Ο Hortulanus ή Hortulain το μετέφερε από τα λατινικά κατά τον 14ο αιώνα.
Αν ο Σμαραγδένιος Πίνακας, γραμμένος από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, αποτελεί ένα βαθιά συμβολικό και μυστικό κείμενο, τότε χρειάζεται να προσεγγισθεί με την σοβαρότητα και την ωριμότητα που απαιτείται, προκειμένου η αποκωδικοποίησή του και ο αποσυμβολισμός του να βρεθούν στην αληθινή γραμμή της Παραδοσιακής σκέψης. Ο Hortulanus σχολιάζει τον Σμαράγδινο Πίνακα με ένα κείμενο εξίσου συμβολικό, αλλά πιο "επεξηγηματικό" και προσιτό στον μελετητή.
Η Ερμητική Επιστήμη, μέσω της Μυήσεως και των Τεχνών της πίσω από τις μορφές, στο περιεχόμενό τους, φυσικό, ψυχικό και διανοητικό, μελετά πρωτίστως αυτόν τον ίδιο τον μελετητή και μέσω αυτού καταλήγει στην κατανόηση των μυστικών της Δημιουργίας.