Λονδίνο 1613. Ένας νεαρός επαρχιώτης φθάνει στην πόλη με τη διακαή επιθυμία να παίξει στο θέατρο. Τρεις φόνοι, μία συνωμοσία κατά του θρόνου, ένα χειρόγραφο χαμένου έργου του Σαίξπηρ, η μυστηριώδης μορφή ενός μπράβου του θεάτρου και η αινιγματική συμπεριφορά ενός υποβολέα, συνθέτουν τις ψηφίδες ενός αστυνομικού αινίγματος, το οποίο καλείται να λύσει ο Αλέξανδρος Μπούρχαμ. Μέσα από τη μοναδική αυτή εμπειρία ο επίδοξος ηθοποιός μυείται στη ζωή, στον έρωτα και στην τέχνη του θεάτρου.
Το "Ένα κρανίο για τον Γιόρικ" δεν περιορίζεται στη χρήση μιας περίτεχνης αστυνομικής πλοκής. Είναι συγχρόνως και ένα απολαυστικό ιστορικό μυθιστόρημα. Η δημιουργία της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας και του χρώματος της ελισαβετιανής εποχής οφείλονται σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ιστορικού μυθιστορήματος: στην τοποθέτηση στον πυρήνα του αστυνομικού αινίγματος της θρυλικής σχέσης Σαίξπηρ - Μάρλοου, στη θελκτική αναβίωση της καθημερινότητας του ελισαβετιανού θεάτρου (Γκλόουμπ Θήατερ), στη σκιαγράφηση της ταραγμένης πολιτικής ατμόσφαιρας και των ιδεολογικών και κοινωνικών συγκρούσεων της εποχής, στις υποβλητικές, τέλος, περιγραφές του Λονδίνου της εποχής του Σαίξπηρ. Εντελώς ξεχωριστή είναι και η χρήση της γλώσσας, καθώς μέσα από τη μαιανδρική οργάνωση του λόγου και τη χρήση ιδεολογικά φορτισμένων λέξεων αναπαριστάται το ύφος του ελισαβετιανού λόγου.