'Ανέκαθεν η ζωή του ανθρώπου συνδέεται στενά με τα δάση. Στην εποχή όμως της νεωτερικότητας φαίνεται πως η σχέση αυτή τάσσεται υπέρ των ανθρωπίνων αδηφάγων αναγκών, ζημιώνοντας σημαντικά το φυσικό περιβάλλον".

Με αυτά τα απλά και σπουδαία λόγια αρχίζει το βιβλίο της "Ένα δάσος θυμάται" η Αναστασία Γαζή. Δασοπόνος, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διαχείριση Περιβάλλοντος και ενδιαφέρον για ειδικές σπουδές στην Ιστορία Περιβάλλοντος και Δασών, είναι ίσως η πλέον αρμόδια να μιλήσει για το δάσος και την ιστορία του. Η ίδια εργάζεται στη Διεύθυνση Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών Αττικής, πράγμα που της επιτρέπει να έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον στην εφαρμογή της νομοθεσίας σε θέματα που αφορούν την προστασία της άγριας πανίδας και χλωρίδας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Λευκαδίτισσα με καταγωγή από τη Βαυκερή, επισκέφθηκε το δρυοδάσος των Σκάρων πριν από μερικά χρόνια. Το δάσος αυτό την γοήτευσε τόσο, όσο και την προβλημάτισε. Μια μαγική περιοχή, ένα μέρος που δεν θυμίζει σε τίποτα την υπόλοιπη Λευκάδα, ιδιαίτερο, διαφορετικό, μυστηριακό. Ένοιωσε δέος μπροστά στη μεγαλοπρέπεια των αιωνόβιων δέντρων, που βρίσκονται εκεί από την εποχή των Ενετών, των Οθωμανών, των Άγγλων. Και αποφάσισε να ερευνήσει την ιστορία του. "Το δάσος των Σκάρων της Λευκάδος στην Νεότερη Ελληνική Ιστορία (14ος - 20ος αι.): από την επιβλητική θέση του παρελθόντος στην αφάνεια του παρόντος". Το βιβλίο αυτό, γραμμένο απλά και συνοπτικά δίνει αδρομερώς τα ιστορικά στοιχεία που συνέλλεξε η συγγραφέας μέσα από ιστορικές πηγές και επιτρέπει στον αναγνώστη να έχει μια συνοπτική άποψη για την ιστορία του δάσους των Σκάρων, που ακολουθεί και υπογραμμίζει την ίδια την ιστορία του τόπου μας.