Ο θεατρικός αυτός μονόλογος γράφτηκε "υπό την επήρεια" της βαθιάς συγκίνησης που εκπέμπει η ποίηση της Αγγελικής Ελευθερίου, από τις πολύμορφες εικόνες που ζωγραφίζονται με απλές λέξεις, από την ουσιαστική τραγικότητα του εσωτερικού μας κόσμου ειπωμένη σαν πνιγμένη κραυγή.

Όμως, άλλο η Ποίηση -και το κάθε ποίημα με τη δική του αυτονομία- κι άλλο η δραματουργία που προϋποθέτει μια ιστορία, ένα θέμα που ο αναγνώστης-θεατής θα παρακολουθεί την αφήγησή του απ' την αρχή έως το -όποιο- λυτρωτικό τέλος.

Τελικά, εύρηκα ως θέμα κάτι που δεν υπάρχει ούτε καν ως αναφορά στο συνολικό έργο της Αγγελικής Ελευθερίου.

Στην "Εμμονή" η ιστορία είναι απλή, αλλά συμβολική. Μια Γυναίκα φαντασιώνεται πως είναι Ηθοποιός και παίζει την Κλυταιμνήστρα, θέλοντας να εκδικηθεί τον Άντρα-κατακτητή και σφαγέα απ΄τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Κι αυτό το τολμάει στα "διαλείμματα" της Ιστορίας-παράστασης.

Υ.Γ. Έχουμε πολλές και εξαιρετικές πρωταγωνίστριες στο ελληνικό θέατρο. Ισως κάποια να θελήσει να αναμετρηθεί με τον δύσκολο αυτόν μονόλογο.