Ο ελληνισμός ως δια Παιδείας γνώση υπήρξε εξ αρχής οικουμενικός, όχι μόνο ως διάδοση, αλλά και ως παιδευτική πράξη, έφερε δηλαδή στον πυρήνα της συνολικής έννοιάς του την ιδέα και τη δύναμη της διάδοσης και εξάπλωσης στον σύμπαντα κόσμον! Έτσι η παιδεία με την ανωτέρω έννοια δεν είναι μόνο σκοπός για τους Έλληνες αλλά κατέστη και μέσο προς διάδοση του ελληνισμού ως παιδευτικού ιδεώδους, διαμορφωτικού ενός πανανθρώπινου πολιτισμού. Ο ελληνισμός στην οικουμενική του πλέον διάσταση είναι η δύναμη της εξάπλωσης του ελληνικού τρόπου ζωής και σκέψης σ’ ολόκληρο τον κόσμο, χάρη στην οποία επέτυχε την ενότητα της ανθρωπότητας κάτω από το πνεύμα της ελληνικής παιδείας, η οποία απέβη η ενωτική ουσία του σύμπαντος κόσμου. Με άλλα λόγια ο ελληνισμός κατέστη πανανθρώπινη κοινωνία παιδείας στηριγμένη στις αιώνιες αρχές και αξίες που αυτός διαμόρφωσε!

Ο ελληνισμός είναι μια έννοια που δύσκολα μπορεί κάποιος να την ορίσει. Αυτή η αδυναμία οφείλεται κατά τη γνώμη μου στο γεγονός ότι απόκτησε κατά ένα θαυμαστό θα έλεγα τρόπο καθολική διάσταση και έγινε παγκόσμια σχεδόν συνείδηση μέσα στο πέρασμα των αιώνων, έτσι ώστε περισσότερο να βιώνεται παρά να εκφράζεται. Νιώθουμε όλοι την έννοιά του αλλά δεν μπορούμε να την εκφράσομε με λόγια. Οι δυσκολίες αυξάνονται κι από το γεγονός ότι την καθολικότητα της συνείδησης αυτής εξέδρεψαν στοιχεία τόσο υλικά όσο και πνευματικά, συνυφασμένα σ’ ένα απολύτως αδιάσπαστο εννοιολογικό σύνολο, με τα δεύτερα, τα πνευματικά, να υπερτερούν των πρώτων, των υλικών, συντριπτικά.