Ο Εκκεντρισμός αποτέλεσε καλλιτεχνική άποψη στη Σοβιετική Ένωση της δεκαετίας του 1920 με αβανγκαρντίστικη λογική. Ήταν μια από τις πολλές καλλιτεχνικές ομάδες που άνθισαν κατά την περίοδο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση προσπαθώντας να ανταποκριθεί στους γρήγορους ρυθμούς της νεωτερικότητας και τις επιταγές της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης. To μανιφέστο "Εκκεντρισμός" (1922) περιέχει τέσσερα κείμενα από τους Κόζιντσεφ, Τράουμπεργκ, Κριζίτσκι και Γιούτκεβιτς οι οποίοι θέλησαν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της καλλιτεχνικής γλώσσας εφαρμόζοντας νέες μεθόδους και διακηρύσσοντας τον Εκκεντρισμό ως την κατάλληλη τέχνη της εποχής.

Στο θέατρο συγκροτήθηκε με το Εργοστάσιο του Εκκεντρικού Ηθοποιού, το οποίο απέρριπτε την παραδοσιακή θεατρική δράση υπέρ μιας μοντέρνας και φυσικής παράστασης που ενσωμάτωνε σοκαριστικά ακροβατικά του τσίρκου και άλλων δημοφιλών ψυχαγωγικών θεαμάτων. Με αυτή τη λογική γυρίστηκαν και ορισμένες κινηματογραφικές ταινίες με έντονες κινήσεις σώματος, κωμική δράση και ψυχολογία εξωστρεφούς χαρακτήρα. Η ομάδα είχε βραχύβια παρουσία, με χαμένα ίχνη εδώ και πολλές δεκαετίες.

Το 1922, οι νεαροί Γκριγκόρι Κόζιντσεφ (1905-1973), Λεονίντ Τράουμπεργκ (1902-1990), Σεργκέι Γιούτκεβιτς (1904-1985) και Γκριγκόρι Κριζίτσκι (1895-1975) εξέδωσαν σε χίλια αντίτυπα το Μανιφέστο του Εκκεντρισμού. Λίγο μετά την ίδρυση του Εργοστασίου του Εκκεντρικού Θεάτρου (1921), το μανιφέστο περιλαμβάνει τέσσερα άρθρα στα οποία καταδικάζεται η παλιά κουλτούρα και προωθείται ο Εκκεντρισμός ως μοντέρνα καλλιτεχνική αντίληψη.