Στο υπόγειο είχε στήσει με τη φαντασία της ένα άλλο σπιτικό. Εκεί ζούσε με τους γονείς που εκείνη είχε διαλέξει.
Πάνω σ' ένα παλιό τραπεζάκι υπήρχαν σκόρπια αποκόμματα από περιοδικά κι εφημερίδες με διάφορες φωτογραφίες και πόζες της πριγκιπικής οικογένειας των Γκριμάλντι...
Αυτούς είχε διαλέξει για γονείς της. Ήταν όμορφοι όπως κι οι δικοί της, αλλά είχαν κάτι επιπλέον: κοίταζαν τα παιδιά τους με ολοφάνερη λατρεία.
"Η εικόνα μιας μάνας είναι ο τόπος που θα χτίσει το παιδί τη δική του εικόνα", λέει η συγγραφέας Έλσα Νόμπελη-Φαραζή. "Αν ο τόπος αυτός είναι γεμάτος από 'μη' και 'πρέπει', το παιδί χάνει το μισό του κομμάτι, το αισθαντικό - και είναι σαν να χτίζεις στην άμμο".