Τα κείμενα προσπαθούν να αναρριχηθούν μέσα από μια αφήγηση καθημερινών στιγμών, σκέψεων και προβληματισμών, προς την κατεύθυνση μιας δομημένης, θεωρητικής σκέψης πάνω στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.
Αυτή η διαδρομή προσπαθεί να στηριχθεί, παράλληλα, σε εικόνες, φωτογραφίες, οπτικές και ηχητικές εντυπώσεις. Μοιάζει, δηλαδή, με την πορεία που συχνά ακολουθούμε για την κατανόηση της πραγματικότητας.
Ενίοτε, οι εντυπώσεις και οι γνώμες είναι ασαφείς κι αφηρημένες, σαν θολές μνήμες, σαν φευγαλέα ματιά κάτι που μπορεί να εκφραστεί με μια αισθητική-εικαστική αντίληψη.
Άλλες φορές, πάλι, πρόκειται για εντυπώσεις συγκεκριμένες και έντονες, που μας αναγκάζουν να συγκεντρωθούμε στο θέμα, να μην μπορούμε να αποτρέψουμε το βλέμμα και τη σκέψη μας. Τότε αναζητούμε έννοιες, δανειζόμαστε επιστημονικά υποδείγματα, προσπαθούμε να συνθέσουμε τον θεωρητικό μας κόσμο.
Ο διάλογος σε αυτές τις περιπτώσεις παίζει καταλυτικό ρόλο, αποκαλύπτει τις κρυφές μας σκέψεις, την ωραία αλλά χυδαία πλευρά μας. Όπως όταν βλέπουμε αυτούς που θαυμάζουμε να ξεντύνονται το ρόλο τους. Όπως όταν βλέπουμε τον εαυτό μας αδύναμο, κρυμμένο, υποκειμενικό. Έτσι συμβαίνει και με τα κείμενα αυτού του βιβλίου. Άλλοτε φαίνονται σφριγηλά και σαφή, άλλοτε ρευστά, φοβισμένα, κρυμμένα πίσω από έννοιες και ξύλινες λέξεις.
Η διαδρομή φτάνει έτσι σε μια μεθοδολογική, κοινωνιολογική πρόταση σχετικά με τον τρόπο κατανόησης της κοινωνίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις προοπτικές, αλλά και τις αδυναμίες της επιστημονικής ανάλυσης.