Όσο δυσκολότερη είναι η μπλόφα της επιστήμης, άλλο τόσο εύκολη γίνεται η επιστήμη της μπλόφας: Δηλαδή η "επιστήμη" του να εντυπωσιάζεις, να πουλάς αέρα κοπανιστό, φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μούρη διανοούμενου Α'' εθνικής κατηγορίας... Ο David Milsted - "βιοαποικοδομήσιμος συγγραφέας" (έτσι αυτοαποκαλείται) από το Skye της Αγγλίας, πραγματεύεται το θέμα της μπλόφας με ένα αυθεντικό κωμικό οίστρο. Βασική του θέση είναι ότι σε αντίθεση με τον επιστήμονα που μπλοφάρει, ο επιστήμων μπλοφαδόρος πρέπει να αισθάνεται σοβαρός απατεώνας. Πρέπει να επιλέγει τα θύματά του με περίσκεψη, να οσφραίνεται το επίπεδο των γνώσεών τους, να διαισθάνεται τις αδυναμίες και τις δυνατότητές τους, να προελαύνει ή να υποχωρεί επιδέξια, και εν ανάγκη να ενεργοποιεί ΠΡΟΚΑΤ σχέδια "απόδρασης" από προβληματικές συζητήσεις. Κυρίως και περισσότερο από κάθε τι άλλο, πρέπει να καλλιεργεί την εικόνα του περισπούδαστου, έτσι ώστε να μπορεί να πείσει ακόμα και για το ότι ο aresmarius - kukunarius είναι η Λατινική ονομασία απειλούμενου φυτικού είδους της Ινδονησιακής Ζούγκλας. Η "επίθεση γέλιου" που εξαπολύει εναντίον του οικολογικού κινήματος είναι ιδιαίτερα διεγερτική. Ο σαρκασμός του είναι γόνιμος και αρκούντως κατεδαφιστικός κάθε οικοχομεϊνικής ιδεοληψίας.