"Οι φωτογραφίες σου είναι ψεύτικες. Σίγουρα ψεύτικες. Δεν θυμάμαι να' σαι έτσι ακίνητη, ψυχρή και άψυχη, με λάθος κοντράστ στα μαλλιά και τέτοιο άχαρο χαμόγελο".
"Κάτι άλλο έβλεπα τότε, αν θυμάμαι καλά και μέσα από τη λογοκρισία του φακού μα και πίσω από τα φτωχά μου μάτια, που δεν μπορούσα να ελέγξω, σαν κολλάγανε πάνω σου".
"Τέτοιες στιγμές ήτανε που προσπαθούσα να τα πείσω να κοιτάξουν κάπου αλλού, μόνο και μόνο για να ξεφύγω και να μη με συλλάβει έτσι δέσμιο, σκλάβο της, η εικόνα σου".
"Η πραγματική σου εικόνα και όχι το είδωλό σου".
"Όμως, σκέφτηκα πως κάτι ίσως να μη μέτρησα καλά, κάτι να μου ξέφυγε".
"Γέμισα τις μνήμες μου με σένα, συνήθισα να σε βλέπω και να προσπαθώ να σε μετασχηματίσω σε πρόσωπα γνωστά".
"Οι υποσχέσεις όμως μένουν κοινότυπες και μακρινές και οι αναμνήσεις είναι εύθραυστες".
"Ένας λάθος χειρισμός, ένας αποτυχημένος μετασχηματισμός και θα βουλιάξουν βαθιά στα αρχεία της απροσπέλαστης μνήμης, data not accessible, χαμένες για πάντα".
"Και τώρα που οι φωτογραφίες σου μου λένε ψέματα τι να κάνω;"
Ο δημιουργός χρησιμοποιώντας έγχρωμο υπέρυθρο φιλμ φωτογραφίζει κούκλες βιτρινών στην Νέα Υόρκη και την Αθήνα, με μια εντελώς νέα και ασυνήθιστη προσέγγιση που μπλέκει το ποιο είναι το πραγματικό και ποιο το μοντέλο. Το λεύκωμα είναι το πρώτο διεθνώς που χρησιμοποιεί αποκλειστικά έγχρωμη υπέρυθρη φωτογράφηση χωρίς να είναι τεχνικό εγχειρίδιο ή επιστημονικό βιβλίο.