Οι σχέσεις μεταξύ δικαίου και λογικής παραμένουν αμφιλεγόμενες σε όλο το διάστημα ανάπτυξης και καλλιέργειας της σύγχρονης νομικής επιστήμης. Από τις υπερβολές της "εννοιοκρατικής σχολής" του ηπειρωτικού ευρωπαϊκού δικαίου μέχρι και τις μέρες μας, η προσπάθεια για σαφέστερη χαρτογράφησή τους είναι αδιάλειπτη και συγκροτεί μια κλασική θεματική, στα θεμέλια των θεωρητικών νομικών σπουδών. Στο πρακτικό πεδίο, πάλι, η νομική επιχειρηματολογία εγείρει, σε κάθε έκφανσή της, αξίωση όχι μόνο δικαιοσύνης, αλλά και ορθολογικότητας των λύσεων που προτείνει.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει με τρόπο συνοπτικό ζητήματα που αφορούν το τυπικό σκέλος αυτής της ορθολογικότητας. Διακρίνονται επιμέρους πεδία της θεωρητικής και πρακτικής εργασίας πάνω σε νομικά κείμενα και διατάξεις (θέσπιση, ερμηνεία, εφαρμογή, δογματική επεξεργασία) και αξιοποιούνται παραδείγματα από την ποινική επιστήμη, σε μια προσπάθεια να διαφωτιστεί ο τρόπος με τον οποίο η λογική υπεισέρχεται στα πεδία αυτά, αξιοποιείται από τους νομικούς και ανάγεται σε βασικό, συστατικό στοιχείο της νομικής μεθόδου.

Το βιβλίο απευθύνεται όχι μόνο σε νομικούς αλλά και σε κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται να εμβαθύνει στις ιδιαιτερότητες της νομικής σκέψης και να αποκτήσει μια πρώτη γνωριμία με ζητήματα της λεγόμενης "λογικής του δικαίου".