Ποιητής, πεζογράφος και κριτικός, ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε ήταν ο πρώτος Αμερικανός συγγραφέας που κατέκτησε διεθνή αναγνώριση. Ως ποιητής ανέπτυξε ένα είδος δραματοποιημένου εσωτερικού μονολόγου και λυρικού υμνητικού ύφους που αποσκοπούσε να αποτυπώσει μια οραματική κατάσταση "υπέρτατης ομορφιάς", "πέρα από τον χώρο και έξω από τον χρόνο", επενδύοντας στην ηχητικότητα των λέξεων και στη μουσικότητα της υπνωτιστικής επανάληψης. Ως κριτικός αντιτάχθηκε στον τοπικισμό και στον αμερικανικό λογοτεχνικό εθνικισμό και έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ορθότητα της γλώσσας, του μέτρου και της δομής. Ως διηγηματογράφος ήταν ιδιοφυής. Πειραματίστηκε στην προ-επιστημονική φαντασία, έγραψε πολυεπίπεδες σάτιρες, υπήρξε πρόδρομος του αστυνομικού μυθιστορήματος και τελειοποίησε το γοτθικό αφήγημα φρίκης, τρόμου και μυστηρίου, όχι μονάχα επινοώντας ιστορίες με έντονη την παρουσία του τερατώδους και του απόκοσμου, αλλά κυρίως αποδίδοντας τον εσωτερικό μονόλογο διαταραγμένων ηρώων και δραματοποιώντας σε πολλαπλά επίπεδα τον πνευματικό και ψυχικό αναβρασμό.

Το αφήγημα "Μερικές κουβέντες με μια μούμια" είναι μια έξυπνη σάτιρα της ιδέας της προόδου. Ο συγγραφέας αμφισβητεί ευθέως την άποψη ότι το παρόν είναι περισσότερο προηγμένο ή καλύτερο από το παρελθόν και ότι ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός είναι ανώτερος και τεχνολογικά υπέρτερος των αρχαίων πολιτισμών, μέσα από μια ανάλαφρη, χιουμοριστική, ιστορία.
Στο "Χειρόγραφο σε ένα μπουκάλι" η φρίκη γεννιέται από την απεικόνιση του φυσικού κόσμου πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντίληψης.
Τέλος, ο "Μαύρος γάτος", ένα από τα γνωστότερα και πιο μακάβρια αφηγήματα του Πόε, αποτελεί μια οξυδερκή ψυχολογική μελέτη της ενδοοικογενειακής βίας και ενοχής.

(από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά).