Ένας άντρας και μια γυναίκα επιστρέφουν στον κατακτημένο τόπο τους με τη λαχτάρα να ξαναδέσουν το νήμα της νιότης με την τωρινή ζωή τους.
Επιστρέφοντας εκεί, στην Αμμόχωστο, ο Άγης και η Λυσάνδρα, δυο άνθρωποι που σε όλη τους τη ζωή αγωνίζονταν να είναι μαζί, ζητούν να ξεναγεννηθούν από το χώμα των αναμνήσεων και του έρωτα, να ξεπλυθούν με θάλασσα, να μυρωθούν με την ελπίδα για λύτρωση κάποτε...
Τι να τους πει το χόσγκελντιν... το καλωσόρισες! Αυτοί αξιώθηκαν. Και όλοι οι άλλοι γυρεύουν την απάντηση.
"Κι όμως, ένας είναι ο σωστός και αξιοπρεπής τρόπος: με λευκές σημαίες, κλαδιά ελιάς, χωρίς διαβατήρια. Χωρίς φωνές, χωρίς υστερίες. Αποφασισμένοι. Προσκυνητές, αλλά και νόμιμοι δικαιούχοι και μόνιμοι διεκδικητές. Καλή Ανάσταση για όλους!"