Η Αριστοτελική ιδέα της θεϊκής αθανασίας της ανθρώπινης ψυχής είναι εμφανής στην Βεταντική φιλοσοφία του Ινδουισμού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, μετά από τους Έλληνες, οι Ινδοί υπήρξαν οι πλέον καλλιεργημένοι πνευματικά άνθρωποι που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Η πίστη στο ότι ο άνθρωπος είναι προικισμένος από το θεό με μια θεία και άυλη ψυχή είναι κάτι που δεν μπόρεσαν ποτέ να συλλάβουν οι Αιγύπτιοι, οι Ιουδαίοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Κινέζοι και οι άλλοι λαοί του κόσμου.