Στις 9 Νοεμβρίου 1989 έπεσε οριστικά το Τείχος του Βερολίνου. Λίγο πριν, στο Ανατολικό Βερολίνο, ο Βολφ, η Λάουρα, ο Χανς και οι άλλοι προσπαθούν να αποκτήσουν επαφή με τον έξω κόσμο. Μια παρέα νέων ανθρώπων, σε μια συγκεκριμένη γειτονιά, κάτοικοι της ίδιας κατάληψης, περνούν τις τελευταίες μέρες πριν από την αλλαγή τού καθεστώτος, καπνίζοντας βαριά ρώσικα τσιγάρα μέσα στον παγωμένο αέρα, παίζοντας κουκλοθέατρο σε υπόγειες αποθήκες, συζητώντας τα όνειρά τους και κοιτάζοντας πάνω από τις στέγες της πόλης μακριά, το βάθος του ορίζοντα, προσπαθώντας να εντοπίσουν τα φώτα και τα χρώματα που μέχρι τότε είχαν διαβάσει μονάχα στα βιβλία. Λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σύνορα, όλοι τους κατέβηκαν στη μεγαλύτερη πορεία που έγινε ποτέ στην πόλη και απαίτησαν την ελευθερία τους. Λίγο μετά την πτώση του Τείχους, άλλοι έγιναν ευτυχισμένοι, άλλοι τρελάθηκαν, άλλοι πέθαναν και άλλοι δεν κατάλαβαν ποτέ ότι κάτι γύρω τους έχει αλλάξει.