ΑΤΣΑΛΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Με τη σκόνη του απογεύματος
να κάθεται στη νύχτα,
η ανεμελιά επιβάλλεται σε κάθε σου
αναπόληση.

Σκισμένα ρούχα και χρώματα
στο πάτωμα
που με παρηγορούσαν
πριν κάτσουν πάνω του
τα παλιά βιβλία
πλάι στα ξημερώματα.

- Μόνο το Θεό να αποφύγουμε,
μου είχες πει και η φρεσκάδα τους
θα επανέρθει.

- Όχι να τον συζητάμε όποτε σου κατέβει,
τόνιζα τα πρωινά που δεν σε ένιωθα
πάνω μου, δίπλα μου
και στο μισοφαγωμένο έπιπλο
που τα κορμιά μας εκτοξεύονταν
μετά από κάτι
άτσαλες συζητήσεις.