Αυτό το βιβλίο είναι μια άναρχη συλλογή από κλικ της καθημερινότητας στην Αθήνα του 2003, στην πόλη της ενσκήπτουσας Ολυμπιάδας. Είναι μια απλή βόλτα στο πληθωρικό κι ασούμπαλο "χωριό" μας, που κλήθηκε να επωμιστεί τον τρέχοντα εθνικό στόχο και τώρα βρίσκεται υπό τον έλεγχο ποικίλων ειδικών, που ανακάλυψαν ξαφνικά την ύπαρξή της και ανέλαβαν να της κάνουν ένα βιαστικό λίφτινγκ, με στόχο -λέει- να την αναβαθμίσουν.
Έχει ανάγκη όμως η Αθήνα μας από τέτοιου είδους λίφτινγκ; Και τι αλήθεια μπορεί να της προσφέρει το όψιμο ενδιαφέρον των όποιων κυρίων Ρονγκ, Όσβαλντ και Καλατράβα, που υπερίπτανται με ελικόπτερα πάνω από σκονισμένα γιαπιά και κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο σ' εμάς τους ιθαγενείς, επειδή δεν έγινε αυτό ή εκείνο; Αυτοί οι κύριοι -κι όσοι τους κοιτούν με δέος- δεν έζησαν και δεν περπάτησαν ποτέ στην πόλη μας, δεν τους είδαμε ποτέ στις γειτονιές μας. Δεν την ξέρουν την Αθήνα, δεν την αγαπούν, δεν τους ενδιαφέρει - τη βλέπουν μόνο σαν ντεκόρ μιας χλιδάτης Ολυμπιάδας. Και είναι σίγουρο πως θα χαθούνε μετά την τελετή λήξης.
Κι όταν φύγουν, εμείς θα μείνουμε εδώ, για να μαζέψουμε τα μπάζα και τα κουτιά από τις μπίρες. Ως μόνιμοι εθελοντές αυτής της ξέφραγης, της άσχημης, της αλανιάρας Αθήνας μας, της πόλης που την αγαπά κανείς με το ίδιο πάθος που μπορεί και να τη μισήσει - της πόλης των ονείρων και της απόγνωσης. Της δικής μας Αθήνας, που μας ανήκει και της ανήκουμε.
Ας τελειώνουμε, λοιπόν, κι ας πάνε στο καλό.