"Ένα πεζογραφικό βιβλίο που πλουτίζει τη νεοελληνική φιλολογία είναι το μυθιστόρημα "Αστροφεγγιά" του κ. Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου. Σε διακόσιες πενήντα μία σελίδες υπάρχει η ψυχογραφία ενός κόσμου με τα νιάτα του, που ανεμοδέρνεται και αυτοσυντρίβεται, που αγκαλιάζει το θάνατο, όπως ο Άγγελος του, που "σήκωσε την κουβέρτα ίσαμε το πρόσωπο του, έκρυψε τα μάτια του, με μια κίνηση πονεμένη, σύρθηκε στο μάκρος του κρεβατιού· το κεφάλι του έγειρε στο μαξιλάρι. Η μητέρα δεν ένιωσε τίποτε. Τ' άστρα βασίλευαν"".

Μιχ.Ροδας, "Η πνευματική ζωή: Ο κόσμος των βιβλίων"
"Το Βήμα", Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 1945