Ένα παραμύθι από τον Πόντο, που έφτασε μέχρι τις μέρες μας από στόμα σε στόμα. Το μετέφερε η συγγραφέας όπως της το αφηγήθηκε ο πατέρας της, που κι αυτός το άκουσε από μεγαλύτερους στη διάρκεια της δουλειάς (όταν έτριβαν το καλαμπόκι, όταν έξαιναν το βαμβάκι, κ.λπ.), τότε που η εργασία δεν ήταν απρόσωπη, οι άνθρωποι σέβονταν τη γη, συνεργάζονταν μεταξύ τους για τον επιούσιο κι έλεγαν για να περάσει η ώρα αληθινές ιστορίες ή παραμύθια (παρακάθια).

Η καταγωγή του πατέρα της ήταν από τη Σάντα (μία κωμόπολη κοντά στη Μονή της Παναγίας Σουμελά, νότια της Τραπεζούντας), από όπου μάλλον προέρχεται το παραμύθι, η δημιουργία του οποίου χάνεται μέσα στον χρόνο και ο δημιουργός του μας είναι άγνωστος.