"Δεν γνωρίζω σε ποιον βαθμό, κάτω από συνθήκες τόσο θεμελιωδώς διαφορετικές όπως αυτές που υφίστανται σήμερα, θα ήταν δυνατόν να αναστυλωθεί στον Ελευθεροτεκτονισμό κάποιο μέρος από την ιδιάζουσα θέση και δύναμη που κατείχε στις όχθες του Νείλου· αλλά αν πρόκειται να υπάρξει κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, αυτή μπορεί να ξεκινήσει μονάχα από τις τάξεις του Μικτού Τεκτονισμού. Το ότι το σώμα έχει ένα μεγάλο μέλλον μπροστά του σε σχέση με την νέα έκτη υπο-φυλή, είναι φανερό. Σ' αυτή την υπο-φυλή, όπως και σε όλες τις άλλες, θα υπάρχουν εγώ με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες· κάποια που αναμφίβολα θα αναζητήσουν την έμπνευση τους μέσα στις γραμμές των πιο φιλελεύθερων μορφών του Χριστιανισμού, αλλά επίσης σίγουρα κάποια που, από προδιάθεση και παλαιές συσχετίσεις, θα δουν τον εαυτό τους να έλκεται περισσότερο στην φιλοσοφική Τεκτονική παρουσίαση της αλήθειας. Είναι η δουλειά μας να φροντίσουμε ώστε αυτή η παρουσίαση να είναι η κατάλληλη - να κάνουμε το έργο μας τόσο τέλειο και τόσο σεβαστό, ώστε εκείνοι που θα το δουν, να μπορέσουν να βρουν σ' αυτό ό,τι χρειάζονται, και να μην απωθηθούν ποτέ από κάτι που θα έχει το χαρακτήρα της τσαπατσουλιάς ή της ασέβειας...

Πάνω απ' όλα, τα μέλη μας πρέπει να φέρουν μαζί τους παντού, τον ισχυρό μαγνητισμό ενός εντελώς αρμονικού κέντρου, την δυνατή ακτινοβολία της Αδελφικής Αγάπης.

Αλλά για να την ακτινοβολήσουμε αυτήν στους άλλους, πρέπει πρώτα να την αναπτύξουμε στον εαυτό μας. Πρέπει να συντρίψουμε με αποφασιστικότητα τις προσωπικότητες μας- πρέπει να ξεχορταριάσουμε τις πιο αγαπημένες και τις πιο ενδόμυχες προκαταλήψεις μας· πρέπει να τις παραμερίσουμε ανεπιφύλακτα προς όφελος του έργου· πρέπει να τις δώσουμε σαν προσφορά στα πόδια των Διδασκάλων μας. Η θυσία είναι απολύτως αναγκαία· χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχία."