Οι σχέσεις μεταξύ των ελληνικών αποικιών και των μητροπόλεών τους έλκουν την προσοχή όχι μόνο εξαιτίας του εγγενούς ενδιαφέροντος για την αποικιακή δραστηριότητα, αλλά και εξαιτίας του ιδιαίτερου χαρακτήρα των ελληνικών αποικιών. Η ελληνική αποικία και η μητρόπολή της διατηρούσαν στενότερο δεσμό απ' ό,τι οι ελληνικές πόλεις-κράτη γενικά, κι όμως κατά κανόνα η αποικία αποτελούσε μια ξεχωριστή πόλη-κράτος, παρέχοντας έτσι το πλαίσιο για μια μεγάλη ποικιλία μορφών συσχετισμού. Ο Δρ Graham εξετάζει τις μορφές αυτές που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ του 8ου και του 4ου αιώνα π.Χ.

Το πρώτο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται σε μια περιγραφή των ελληνικών ιδεών και πρακτικών αναφορικά με την ίδια την ιδρυτική πράξη μιας αποικίας, σχετικά με την οποία φαίνεται ότι υπήρχαν γενικές παγιωμένες αρχές. Έπειτα, συνεχίζει με την εξέταση των επακόλουθων σχέσεων μεταξύ της αποικίας και της μητρόπολής της. Χρησιμοποιώντας πλείστες φιλολογικές και αρχαιολογικές μαρτυρίες, ο συγγραφέας συζητά τη γενική βάση επί της οποίας διαμορφώθηκαν οι δεσμοί μεταξύ της πόλης και της αποικίας, μεταξύ άλλων ζητήματα όπως η αμοιβαία ιθαγένεια και οι θρησκευτικές διασυνδέσεις. Τον απασχολεί επίσης η ποικιλομορφία που απαντάται στις σχέσεις εξαιτίας παραγόντων όπως η απόσταση, η ισχύς και οι φιλοδοξίες της μητρόπολης.

Ως σύνθεση που παρουσιάζει και συζητά υλικό ευρέως εκτεταμένο στον χώρο και στον χρόνο, μεγάλο μέρος του οποίου ήταν μέχρι πρότινος προσιτό μόνο στους ειδικούς, το βιβλίο τούτο θα καταστεί αφενός πρότυπο για μια γενική πραγμάτευση του θέματος και αφετέρου βάση για μελλοντικές μελέτες αυτής της όψης του ελληνικού αποικισμού.