"Δε σ' αρνήθηκα ποτέ ζωή της νιότης μου αγαπημένη. / Κι όσο πορεύομαι, τόσο πιο ριζωμένος νιώθω μαζί σου. / Καμιά χαρά δεν μπορεί να ξεπεράσει / την αψιά γεύση της αγωνίας σου, / της θυσίας σου για κάτι καλύτερο. / Αποστολή! Τι μεγαλύτερο μπορεί να ποθήσει η καρδιά; / Ευτυχισμένος που καταδικάστηκα να ζω πυρπολημένος απ' τη φωτιά σου".

(απόσπασμα από το βιβλίο)

Θα προτιμήσω να χαιρετίσω τον ποιητή με τους τελευταίους αισιόδοξους στίχους του ποιήματός του "Δε σ' αρνήθηκα ποτέ", που νομίζω πως συγκεφαλαιώνουν την ωραία περιπέτεια της ζωής του.

(απόσπασμα από το πρόλογο του Δημήτρη Νικορέτζου)