Ένα κοινωνικό, πολιτικό και ιστορικό μυθιστόρημα, συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του συγγραφέα Διαρκές Φύλλο Πορείας. O Διαμαντής, κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, επιστρέφει στο χωριό του μετά από τέσσερα χρόνια εμφυλίου πολέμου.


....η Φωτεινή συνέχιζε να βγάζει ένα ένα τα ρούχα από τον στρατιωτικό σάκο, όταν στο κάτω μέρος του ένιωσε το χέρι της να ακουμπάει σε κάτι μεταλλικό.
Γύρισε τον σάκο ανάποδα. Έπεσαν κάτω, ο τσαλακωμένος μπερές με το σήμα του μηχανικού και η τελευταία φανέλα του, μέσα στην οποία υπήρχαν δύο χάλκινοι σταυροί πιασμένοι με μεταξωτές κορδέλες.
Ταράχτηκε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί ή να στεναχωρηθεί.
Παίρνοντας στα χέρια της τα μετάλλια, κοίταξε με προσοχή τα διπλώματα στα οποία καταγραφόταν η ημερήσια διαταγή της απονομής.
Το ένα, είχε το όνομα της Βασίλισσας Φρειδερίκης, το άλλο, του Διοικητού του Γ΄ Σώματος Στρατού!
Σήκωσε το κεφάλι της και κάρφωσε με το βλέμμα της τον Διαμαντή, που καθόταν στο χαγιάτι μαζί με τον Μανώλη.
"Τι είναι τούτα, ρε κερατά; Γιατί σ’ τα έδωσε αυτή η ξεφτιλισμένη;".
Η βραχνάδα της φωνής της φανέρωνε πιο πολύ την αγωνία της, για το τι απάντηση θα έπαιρνε.