Ο Βασίλης Λάσκος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο και τιμημένος αξιωματικός του Ναυτικού, που η ζωή, οι περιπέτειες, ο άμετρος πατριωτισμός και το τέλος του υπήρξαν ήδη μια σειρά από μυθιστορηματικά κατορθώματα, πριν γίνουν μυθιστορηματική βιογραφία από τον Μ. Καραγάτση. Υπήρξε από τους ήρωες που λογικά, σχεδόν αναπόφευκτα, ενέπνευσαν τον συγγραφέα, όπως ο Γιούγκερμαν και ο Λιάπκιν. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία της δωρεάς σε υπερβολικό βαθμό, είναι ξεχωριστός, στα όρια σχεδόν του υπερανθρώπου - αλλά και τις αδυναμίες του: είναι προληπτικός, ξεροκέφαλος, έντιμα αφελής, γενναιόδωρος, που σπαταλάει τον εαυτό του, τις μέρες και τη ζωή με τρόπους απλόχερους και ασυλλόγιστους, σε βαθμό εξάντλησης και απόλυτης φθοράς, σαν να μην υπάρχει αύριο. Είναι πληθωρικά ερωτικός και γυναικάς, με άγριες επιδόσεις στο ποτό και στο γλέντι, στη χαρτοπαιξία και στον τζόγο, σε βαθμό αυτοκαταστροφής. Ελάχιστα υπολογιστής και ποτέ οπισθόβουλος, αναλίσκεται ολοκληρωτικά σε κάθε εκδήλωση και έκφανση της ζωής, είτε αυτό είναι ο έρωτας, το ξενύχτι, η περιπέτεια, ο τυχοδιωκτισμός, το αλκοόλ, είτε, κυρίως, ο πόλεμος.

(Από τον Πρόλογο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη)