Δυο άνθρωποι, με διαφορά μερικών ημερών, εισέρχονται στο αστυνομικό τμήμα με ακρωτηριασμένους τους αντίχειρές τους. Ένας ιερέας εντοπίζεται νεκρός με ακρωτηριασμένους τους όρχεις του. Ο επιθεωρητής Μορ που έχει αναλάβει την υπόθεση συνδέοντας το παρελθόν των θυμάτων, το οποίο είχε ως κοινό σημείο την εργασία τους σε ένα ορφανοτροφείο, οδηγεί τις αρχές στη σύλληψη ενός υπόπτου. Ο νέος νόμος που επεξεργάζεται η κυβέρνηση για αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, μειώνοντας τις ποινές σε όλες τις κακουργηματικές και εγκληματικές πράξεις, έχει τραβήξει το ενδιαφέρον τόσο των μέσων μαζικής ενημέρωσης όσο και του κόσμου. Ο ύποπτος Κέις έχει ευαισθητοποιήσει με τις εγκληματικές πράξεις του τους πολίτες, αν και τις αρνείται κατηγορηματικά, εφόσον θεωρούν ότι έχει υποστεί κακοποίηση ως παιδί-μέλος του ορφανοτροφείου, τιμωρώντας με το ίδιο νόμισμα τα άτομα που είχαν αναλάβει την ανατροφή του. Η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων δε βοηθά τις αρχές, με τη συνέχιση των ακρωτηριασμών να τις προβληματίζει. Με τη δίκη του ύποπτου Κέις να πλησιάζει και την αθώωσή του να μοιάζει εφικτή, ο επιθεωρητής Μορ συνεργάζεται με τον φοιτητή ψυχολογίας Άνταμ, τοποθετώντας τον στη φυλακή με την ειδικότητα του πληροφοριοδότη. Σκοπός της πράξης του είναι η ψυχολογική ανάλυση του Κέις για την εύρεση στοιχείων και συνεργών. Ο Άνταμ, μέσα στο περιβάλλον της φυλακής και στις δυσκολίες της προσαρμογής του, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πλαίσιο συνεδριών με τον ύποπτο, μετατρέποντας το κελί που μοιράζονται σε γραφείο ψυχολόγου. Η άγνοια του Κέις πολλές φορές μπερδεύει τους ρόλους, με τον Άνταμ να είναι αναγκασμένος να αναφερθεί στο παρελθόν του, χρησιμοποιώντας το ως μέσο ανάπτυξης της εμπιστοσύνης μεταξύ τους.