Τα "Ανατρεπτικά" του Λεωνίδα Κύρκου -κείμενα κριτικού πολιτικού στοχασμού- δεν αποτελούν, κατά τα ειωθότα, εξιστόρηση γεγονότων ή αυτοβιογραφικών αναμνήσεων. Τουναντίον "στοιχειοθετούν" πόνημα με διεισδυτικές αποτιμήσεις και προβληματισμούς για τις προσπάθειες και αποτυχίες της Αριστεράς (και όλου του πολιτικού φάσματος) να ανοίξει δρόμους ελπίδας και προοπτικής για τον τόπο. Επιπλέον, όμως, συνθέτουν πρωτόγνωρο εγκόλπιο της πολιτικής με τολμηρά - καινοφανή σημεία αναφοράς για το μέλλον.
Ο Λ. Κύρκος -αγωνιστής και στοχαστής, διανοούμενος και ιδεολόγος- βίωσε ενεργά μέσα από τις τάξεις του ορθόδοξου ΚΚΕ και της ανανεωτικής Αριστεράς όλες τις φάσεις και μεταλλαγές του σύγχρονου πολιτικού προσκηνίου. Τα βιώματα του συγγραφέα ταυτίζονται με την Εθνική Αντίσταση, την εμφύλια διαμάχη, τη μετεμφυλιακή υστερία, την επικυριαρχία της Δεξιάς, τη χούντα, τη διάσπαση του '68, τη μεταπολίτευση, την επανένωση της Αριστεράς, την πρόσκαιρη συμπόρευση με τον αιώνιο αντίπαλο, την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τα σημερινά αδιέξοδα.
Ο συγγραφέας πιστεύει ακράδαντα ότι η Ελλάδα παραμένει η χώρα των χαμένων ευκαιριών. Εκτιμά πως η Εθνική Αντίσταση ήταν δυνατό να τερματιστεί ειρηνικά και να αναμιχθεί πρόδρομος στη δημοκρατική αναγέννηση της Ελλάδας. Ο Δεκέμβρης και ο εμφύλιος έπρεπε να αποφευχθούν. Κατά τον συγγραφέα, στη φάση αυτή, η ηγεσία της Αριστεράς χρεώνεται με ανεπάρκειες και λάθη, που χωρίς να μειώνουν τις ευθύνες άλλων, προσδιορίζουν το δικό της μερτικό στην πτωτική πορεία. [...] (από το εισαγωγικό σημείωμα του Παύλου Πετρίδη)