Συλλογή διηγημάτων που περιστρέφεται γύρω από τον κυρίαρχο άξονα της φαντασίας με πρωταγωνιστές τα ζώα, τη φύση, τα χρώματα και στο τέλος τον άνθρωπο, ο οποίος απομυθοποιείται και εν τέλει απογυμνώνεται από την κατ' εικόνα σάρκα του. Οι χίμαιρες, οι μινώταυροι, οι σφίγγες, ο Πήγασος, ο Κένταυρος, οι ιπποπόταμοι παρελαύνουν αγέρωχοι και συμμετέχουν σε ένα συμβολικό παιχνίδι, καθώς δεν υπάρχει ήρωας που να μην αποτελεί και ένα σύμβολο, να μην πολιορκεί και κάποια αλληγορία. Και εδώ έρχεται να αναδυθεί ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του βιβλίου: ότι δεν αποτελεί απλώς ένα δέσιμο 21 ασύνδετων ιστοριών χωρίς νόημα. Το αντίθετο. Οι ιστορίες προκαλούν την αντίδραση του αναγνώστη, τον κάνουν να σκεφτεί γιατί ειπώθηκε αυτό ή το άλλο. Οι ακούσιες ή εκούσιες επιρροές του συγγραφέα από το οργουελικό και αισωπικό μοτίβο γραφής εμφιλοχωρούν διακριτικά στα κείμενα. Το ύφος, ακολουθεί ένα κυματοειδές σχήμα και αυτό γιατί δεν παραμένει συνεχώς το ίδιο. Με το χιούμορ να κάνει συχνές εμφανίσεις ανάμεσα στη χαρμολύπη, την αισιόδοξη ή μη οπτική των πραγμάτων, το ρεαλισμό και το σουρεαλισμό, η γραφή καταφέρνει να προσελκύσει τους εν δυνάμει αναγνώστες και να κερδίσει τους εν ενεργεία.