"Εγώ μια φορά μονάχα ερωτεύτηκα στη ζωή μου. Εκείνον που δεν δείλιασε μπρος στην εικόνα μου. Πολύ σύντομα ανακάλυψα πως με λυπόταν παρά με αγαπούσε. Έτσι, με τον καιρό κλείστηκα στον εαυτό μου. Έκανα φίλους τις κούκλες, τη μουσική, τους ήρωες απ' τα παραμύθια. Μάλιστα, κάποια στιγμή αποφάσισα να τα σπουδάσω όλα αυτά. Και τα κατάφερα! Τελικά, φίλιωσα με τα πράγματα, μα λησμόνησα ολότελα τους ανθρώπους. Έγινα σύμπαν από μόνη μου, απέραντη, αυτάρκης.
Μέχρι που στη ζωή μου μπήκε αιφνίδια ο Λίτο. Έπρεπε απ' την αρχή να αφεθώ, να μη φοβάμαι πως θα πληγωθώ ξανά.
Να πάψω επιτέλους να αναγραμματίζω το καθετί για να μπορώ να αντέχω.
Τώρα ξέρω πως δύναμη μπορεί να 'ναι η στιγμούλα που μοιράζεται στα δυο. Γιατί οι παραστάσεις των δειλών κάποτε κατεβαίνουν. Κι είναι ευτυχής όποιος έμαθε από νωρίς πως είναι άλλο το σανίδι του θεάτρου κι άλλο εκείνο της αληθινής ζωής!"

Ένα βιβλίο για τα παιχνίδια του νου, για τον έρωτα και την καταλυτική του δράση επάνω στις φοβίες μας