Λίζι: Ποιος σου μιλάει για λεφτά. Σε ρώτησα αν έμεινες ευχαριστημένος και θα μπορούσες, νομίζω, ν' απαντήσεις ευγενικά. Τι συμβαίνει; Έχει γούστο να μη σ' άρεσε. Α, αυτό, μα την αλήθεια, θα 'ταν πολύ παράξενο...
Φρεντ: Βούλωσ' το.
Λίζι: Μ' έσφιγγες τόσο δυνατά. Και μου ψιθύριζες στ' αφτί πως μ' αγαπάς.
Φρεντ: Ήσουνα μεθυσμένη.
Λίζι: Δεν ήμουνα καθόλου μεθυσμένη...
Φρεντ: Πάντως, ήμουνα εγώ... Δε θυμάμαι τίποτα.
Λίζι: Κρίμα... Είχα γδυθεί στο μπάνιο κι όταν ήρθα σου, είχες γίνει κατακόκκινος. Δεν το θυμάσαι; Ούτε όταν σου είπα: "Να, ο αστακός μου;" Δε θυμάσαι που ήθελες να σβήσω το φως και κάναμε έρωτα στο σκοτάδι; Αυτό να σου πω, το βρήκα πολύ καθωσπρέπει. Δεν το θυμάσαι;