[...] Ο Ποιητής πιστός εργάτης του πνεύματος κι εδώ, αποπειράται μέσω μιας μορφής ολιγόστιχης ποίησης να προβάλλει στοιχεία Ποιητικής Κριτικής ενατένισης και αποτύπωσης μιας πραγματικότητας «χαμένου-εκποιημένου» Ονείρου, η οποία όμως από μόνη επιβάλλει όχι πια στη «χαμένη», αλλά στις «χαμένες» κατά το Μνημόνιο γενιές μας, να διεκδικούν!

Να διεκδικούν, να αισθάνονται, αλλά και να δίνονται ολόψυχα δια της προσφοράς από το όποιο μετερίζι στους συνάνθρωπους μας, με απώτερο στόχο, την ανάσταση και το λυτρωμό πρωτίστως των άλλων απ' τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της υποταγής προβάλλοντας στην πράξη τον άνθρωπο της προόδου και της ανατροπής. Σ' αυτή τη «μικρή» ποιητική συλλογή, η αρμονική σύνθεση-σύνδεση τόσο των στοιχείων του βιώματος, του έρωτα, του θανάτου, του Ονείρου, αλλά και της κριτικής φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης κι ενατένισης του παρελθόντος, του παρόντος και εν τέλει του μέλλοντος αποδίδει συνδυασμένα ένα αρμονικό σύμπλεγμα των εν λόγω στοιχείων βασισμένο στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας, αλλά κύρια της περιεκτικότητας σε μια μορφή ποίησης, όπου εφαρμόζει με επιτυχία την αρχή: «ουκ εν τω πολλώ το ευ!» με άμεση επιδίωξη να δώσει ελπίδες και ερεθίσματα για την πραγμάτωση των ονείρων των «αλυσοδεμένων» και καταδικασμένων απ' το Μνημόνιο γενιών μας κόντρα στα ΣΤΗΜΕΝΑ πολιτικά και ιδεολογικά τηλεοπτικά «παιχνίδια» αποβλέποντας σ' ένα ταξίδι μέσω της δυναμικής της Ανατροπής μέσω της Κριτικής και ιδεολογικής κατάργησης κι ακύρωσης της τωρινής «ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ» μας, μιας πράξης που θα μας οδηγήσει προς την απόμακρη, α-χρονική και παράλληλα μακρινή χώρα του ιδανικού ή μάλλον των ιδανικών και δη των προδομένων απ' το ρεαλισμό της πραγματικότητας, στη χώρα τ' Ονείρου και της Ουτοπίας.