Ο Aime Degare είναι μια αλληγορική ιστορία η οποία συμπυκνώνει την ιδέα ότι το πνεύμα υπερτερεί των σωματικών ιδιοτήτων, μένει αναλλοίωτο στο χρόνο, αφήνοντας υστεροφημία. Παρόλα όσα ο καλλιτέχνης μπορεί να υποφέρει από τον εαυτό του και από τις ίδιες του τις αδυναμίες, η τέχνη του τον μεταφέρει σε μια πανανθρώπινη σφαίρα.
Είναι η ιστορία ενός ασυνήθιστου ανθρώπου ο οποίος στερήθηκε από μικρός την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και μεγάλος δεν εντρύφησε στον κόσμο των ενηλίκων. Ένα "τερατώδες μυστικό" έτρωγε καθημερινά την ψυχή του, υπενθυμίζοντάς του πως στην κάθε του κίνηση είχε αντίπαλο την ασχήμια και την ανικανότητα. Αυτό το μυστικό, σε κάποιο βαθμό, ήταν γνωστό στους περισσότερους κάτοικους της γαλλικής πόλης· απέφευγαν όμως να το συζητούν ανοιχτά και ένιωθαν να τους τρομοκρατεί. Με το πέρασμα του χρόνου εκείνος απενοχοποιήθηκε από αυτό, υπενθυμίζοντάς μας πως σε κάθε άνθρωπο, συνηθισμένο ή μη, υπάρχει κάτι το "άρρωστο" στην ψυχή του, κάτι που με δυσκολία απελευθερώνεται. Αυτό το τρωτό σημείο είναι που τον καθιστά άνθρωπο· δηλαδή ανολοκλήρωτο μέχρι το τέλος του. [...]